«…στο ποτάμι της μουσικής και του τραγουδιού…»
Ο δημιουργός τόσων κλασσικών πια τραγουδιών που αγαπήσαμε με τη φωνή του όπως : «κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα», «το καράβι για την Φολέγανδρο», «Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα» κ.α. αλλά και τραγουδιών όπως: «η επιμονή σου», «είναι εντάξει μαζί μου», «εγώ σ΄ αγάπησα εδώ», «πιάσε με», «σαν να μην πέρασε μια μέρα», «για να σε συναντήσω», «μοίρα μου έγινες», «έχω άνθρωπο», που αγαπήσαμε με τις φωνές της Ελεονώρας Ζουγανέλη, Ελένης Τσαλιγοπούλου, Γιώργου Δημητριάδη, Μανώλη Λιδάκη, Ανδριάνας Μπάμπαλη, Γιώτας Νέγκα, και πολλών άλλων υπέροχων ερμηνευτών και τραγουδοποιών, επιστρέφει με το δέκατο προσωπικό του άλμπουμ.
Σε μια εποχή με ιδιαίτερα πρωτόγνωρες συνθήκες για όλους, έρχονται μέρες σαν αυτές που νιώθεις ότι κάτι διαφορετικό ξεπροβάλλει στον ορίζοντα. Μέσα από την νέα αυτή δουλειά του Κώστα Λειβαδά, ανακαλύπτουμε αβίαστα την πάντα αυθεντική, αλλά και ακόμα πιο ώριμη μουσική ματιά, εμπνευσμένη από τις στιγμές που και ο ίδιος βιώνει το τελευταίο διάστημα. Το δέκατο προσωπικό του αυτό άλμπουμ, έρχεται να αποδείξει ότι υπάρχουν έγχρωμες και όχι μόνο ασπρόμαυρες μέρες στην ελληνική δισκογραφία.
Αφήνοντας τους στίχους και την ίδια την μουσική να «μιλήσουν», έρχεται να «ξορκίσει» καθετί εφήμερο, εντοπίζοντας και επαναπροσδιορίζοντας αξίες μέσα από ανθρώπους, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο και για εκείνον προσωπικά. Κι όπως λέει και ο ίδιος, είναι μια μεγάλη βόλτα χωρίς περιορισμούς μέσα του… Δανείζοντας και την φράση του για το οπισθόφυλλο του άλμπουμ του « με εκείνο το φως που αγαπώ πιο πολύ και σε αυτό κρύβονται όλα τα θαύματα λίγο πριν σκοτεινιάσει…».
Από την πρώτη κιόλας ακρόαση, έρχεται κανείς αντιμέτωπος με το πόσο ξεχωριστή και περίοπτη θέση καταλαμβάνει στην καρδιά του, η συγκεκριμένη αυτή δουλειά. Κάνοντας μουσική και γράφοντας στίχους όχι γιατί «πρέπει», αλλά γιατί αυτός είναι ο Κώστας Λειβαδάς. Μέσα από την πραγματική του αγάπη για δημιουργία, έρχεται να θυμίσει πως αξίζει να σηκώνεις το βλέμμα και να αφουγκράζεσαι τα φωτεινά αυτά στοιχεία, μέσα από έναν τρόπο έκφρασης που σε κάνει στο τέλος να χαμογελάσεις… Ακόμα και στην στιγμή που «τα ίδια τα φώτα προς την θάλασσα ετοιμάζονται να σβήσουν ξανά…».
Ξεχωριστές στιγμές στο άλμπουμ, το ντουέτο με την πολύ καλή του φίλη Ανδριάννα Μπάμπαλη, με την οποία μεγάλωσαν μαζί και καλλιτεχνικά και κυριολεκτικά. Μέσα από μια τέτοια μουσική «κατάθεση» καταλαβαίνεις πως «αν εμείς χωρίσουμε» τότε ο ίδιος ο έρωτας θα βγει χαμένος… Η φωνή της Ανδριάννας δίνει στο κομμάτι την ισορροπία που του αρμόζει και σε συνδυασμό με την ερμηνεία του Κώστα αυτό είναι που το κάνει να ξεχωρίζει με τον τρόπο του. Τα επίσης δύο ντουέτα του με την εξίσου αγαπημένη του φίλη Ελένη Τσαλιγοπούλου, τόσο στο «Όσο δεν είμαστε μαζί», όσο και στο «Σαν το νησί του καθενός» που «φωτογραφίζει» αυτό που και ό ίδιος λέει, για τον τόπο του καθενός και την αγάπη σε αυτό. «Τα βράδια που θα λείπεις» μια αγνή προσέγγιση που απλώς έρχεται να τονίσει, πως για κάποιον που αγαπάει ολοκληρωτικά και πολύ, “το λίγο ποτέ δεν φτάνει”…»
Όσο για το «Γαλανόλευκη μου», ο δυνατός του στίχος αποτυπώνει την αγάπη του για τη χώρα με μια ξεχωριστή ματιά. «Το πατρικό μου το πέτρινο» πλημμυρίζει από συναίσθημα, χαρίζοντας απλόχερα μνήμες μέσα από το ίδιο το πιάνο του Κώστα Λειβαδά, που είναι κυριολεκτικά σπαρακτική κατάθεση ψυχής, με τις εικόνες να περνάνε μπροστά από τα μάτια μου, όπως περιγράφονται από τους στίχους. Όσο για το «Για μια ακόμα ματιά στο λιμάνι» που αναφέρεται στη Παλιά Πόλη, στο λιμάνι των Χανίων, από την πρώτη στιγμή «μίλησε» μέσα μου, λόγω και της προσωπικής μου καταγωγής από τα Χανιά. Παίρνοντας κάποιους στίχους από το ίδιο το κομμάτι, μου ήρθαν οι συγκεκριμένες σκέψεις, που είχα την τύχη να μοιραστώ με τον Κώστα: “Προχωράω κάνοντας τον γύρο του λιμανιού. Είναι χειμώνας, αυτή η βόλτα είναι πιο ξεχωριστή από ποτέ. Με μια άλλη ματιά, κοιτάζω να δω τον κόσμο γύρω μου, μαζί με τις μελωδίες που έχω κάπου εκεί φυλαγμένες στη ψυχή μου… Και κοιτάζω να δω «αν υπάρχει ακόμα κόσμος…για μας… Κι ήταν πάντα καλοκαίρι κι ο Γενάρης πολεμούσε να μπει…» Μα εγώ επιλέγω αυτή τη χειμερινή βόλτα, «κοιτάζοντας από το μπαλκόνι» τα φώτα της πόλης, ψάχνοντας να ανακαλύψω τα χαμένα όνειρα…”
Μια περιοδεία εντός, σε 16 σταθμούς, μέσα στην οποία συναντάει τους αγαπημένους του συνεργάτες και φίλους, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Κώστα Μακεδόνα, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Τάσο Σκούρα και πολλούς αγαπημένους φίλους μουσικούς όπως ο Οδυσσέας Τσάκαλος, ο Φώτης Σιώτας, ο Γιάννης Παπαναστασίου, ο Κώστας Καββαδίας και άλλοι.
Ένα άλμπουμ, που περνάει αβίαστα σαν σερφάρισμα από όλα τα μουσικά είδη που αγαπάει ο δημιουργός και που σφιχτά δεμένα μέσα απ’ την ματιά και την ψυχή του γίνονται ένα.
Σημείωμα Κώστα Λειβαδά:
«Περιοδεία εντός, θα πει αρχίζω πάλι από την αρχή, περνάω μέσα μου ξανά από όλες τις μεγάλες μου αγάπες και εντοπίζω ξανά αυτά που με σημάδεψαν και με διαμόρφωσαν… Άλλοτε όπως τα νιώθω σήμερα, άλλοτε χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα, άλλοτε επαναπροσδιορίζοντάς τα. Και μέσα από τους σταθμούς, πόση δύναμη έχει και τι μεγάλη γιορτή γεννάει – μέσα από πληγές και συγκρούσεις – το να βρίσκεις ότι όλες σου οι αγάπες έχουν γίνει μια. Ένα πρόσωπο, μια ταυτότητα, ένας εαυτός… Περιοδεία εντός θα πει σερφάρω μέσα μου ακολουθώντας το πνεύμα των μεγάλων μου ηρώων και των πολύ δικών μου ανθρώπων, στο ποτάμι της μουσικής και του τραγουδιού, εκεί που καμιά εξωτερική συνθήκη δεν μπορεί να με απειλήσει»
Ο δίσκος περιλαμβάνει, τα είδη αγαπημένα «Όσο δεν είμαστε μαζί», «Σαν το νησί του καθενός», «George Floyd”και “Aν εμείς χωρίσουμε» , αλλά και τα “Για μια ακόμα ματιά στο λιμάνι” και “Τα βράδια που θα λείπεις”.
Την μουσική και τους στίχους υπογράφει ο Κώστας Λειβαδάς, με την φιλική συμμετοχή του σπουδαίου στιχουργού Κώστα Φασουλά καθώς και της νεότερης, Αγλαΐας Σφήκα.
Κυκλοφορεί από την Walnut Entertainment Greece
Κείμενο / Παρουσίαση: Γιάννης Παναγιωτίδης
